Van april 2012 tot april 2015 was ik stadsdichter van Ede. Een site met gegevens en gedichten is hier te vinden.
O Ede
‘Gelukkigste gemeente’, Atlas van Gemeenten 2017
Wat heb je fraaie bossen
en een vurig paarse hei.
De burgers in de straten
roepen almaar van joechei.
En kijk ze daar eens hossen,
zeer diepzinnig en zo blij.
Geen ziel voelt zich verlaten
want geluk is steeds nabij!
Je kunt ook heel gelukkig zijn
in Appelscha of Werkendam,
in Niemandsdorp of IJsselstein
of in huize Weltevreden.
Maar nergens ben je zo gelukkig,
zo gelukkig als in Ede!
O poort van de Valouwe,
O schoonste heerlijkheid.
Het is er altijd vrede
en je raakt er nooit iets kwijt.
Op dit geluk kun je vertrouwen
en ze hebben alle tijd
in de dorpste aller steden.
Het is gemeten, dus een feit.
Je kunt ook heel gelukkig zijn
in ’t kloppend hart van Rotterdam,
in Plopsaland of Bommelstein
of in een ver verleden.
Maar nergens ben je zo gelukkig,
zo gelukkig als in Ede!
Depressies zijn er niet
want daarvoor is het veel te fijn.
Daar zijn die heideplantjes voor,
ook raadzaam voor de lijn.
O Ede, wat een zalig lied
met een dot van een refrein.
Dat kan alleen maar door
een Edenaar geschreven zijn.
… die nergens zo gelukkig is
als in het heerlijk heden,
want niemand is gelukkiger
dan een inwoner van Ede!
Makandra
Renovatie-opening zorgboerderij Makandra, 14-9-2013
Zij hebben namen zoals jij en ik,
ze zijn hier niet beperkt, maar zeer gewenst,
hier zijn ze elke dag volwaardig mens.
Zij heten Cor en Floor en Roderik.
Hier worden zij met grote zorg beschermd
voor onze wereld waarin alles snel gaat,
die steeds meer om voor hen ongrijpbaar geld draait,
waarin wie weerloos is geen waarde kent.
Of weten zij juist alles van geluk
en kunnen wij daar beter iets van leren?
Zijn wij geen vreemd maatschappelijk product
dat niet natuurlijk meer kan functioneren?
Wie knuffelt nog, omdat de appels bloeien,
gewoon, omdat zij met elkaar hier groeien.
Stadswinkel
Je komt hier om een stad te kopen,
zou je denken, aan de naam te zien.
Kijk rond. Wil je een stad met grachten,
die wiegend met haar heupen, vol en warm,
langs neonlicht en stenen gevels sliert?
Of liever iets idyllisch, groene parken
met veel marmer en een keizerlijk paleis?
Maar misschien zoek je een eigen plek
in een vallei met dorpen, eeuwenoude buurten,
een stad die groeit, die past bij jouw natuur.
Je bent hier goed. Hier vind je routepunten
voor die reis. Beelden, boeken en ideeën
die je meeneemt naar je nieuwe thuis.
Straks wandel je naar buiten, fluitend,
een aandeel van jouw stad onder de arm.
Verbeelding
Voor Jan Siebelink, bij zijn 80e verjaardag, Cultura Ede, feb. 2018
Je loopt de zo vertrouwde route van de Doolhoflaan,
de oude beuken, de heuvel, de nabijgelegen steen.
Je zou hier op de tast, alsof de sonar van een vleermuis
in je hoofd zit, geblinddoekt deze weg af kunnen lopen.
Hier is de rust, en hier is ook – wellicht – de kern te vinden
waaruit dit dorp, dit Ede, zo lang geleden is ontstaan.
Ons dorp, dat zoveel ouder is dan wij. Waar het kruiend ijs,
rivierklei, slib en zand hun weg omhoog hebben gevonden.
Wat rond en zacht en kneedbaar was werd hard en vastberaden.
De vallei werd aangesloten op de wegen, een kloppend hart
dat wachtte op de roep van de ambities om ons heen.
En onherstelbaar werd de werkelijkheid verbeterd.
Maar in dit bos is er nog veel zoals het vroeger was.
Hier liep ook ooit – wie weet – een zonnepriesteres,
wakend door dit landgoed, in zonnewendes gloed,
bij Kernhem keerde ze, bij Wekerom weer, ‘keer om’.
Er zijn maar weinigen die haar echt kunnen zien,
nog minder die haar weer tot leven kunnen wekken,
die uit de schimmen van het lichaam en de geest
een tijdloos paradijs de grond uit kunnen trekken.
Mijn opvolger, Harry Oonk, stadsdichter 2015-2018.
(c) foto : Edwin Nieuwstraten